ورزش عامل شادی شما
ورزش تأثیر عمیقی بر سلامت جسمی و روانی ما دارد، ورزش از طریق انتشار انتقال‌دهنده‌های عصبی و هورمون‌های مختلف که اغلب به عنوان «هورمون‌های شادی» یا «مواد شیمیایی احساس خوب» شناخته می‌شوند، بر خلق و خوی ما تأثیر می‌گذارد.
احتمالاً بسیاری از شما قبلاً متوجه این موضوع شده‌اید که بعد از یک تمرین خوب، بسیار حس بهتری دارید. به بیان ساده ورزش یکی از عوامل موثر در شادی شما است.
ورزشکاران پس از تمرین، هجوم هورمون‌های مثبت را تجربه می‌کنند. مسئول این امر فرآیندهای بیوشیمیایی و ترشح به اصطلاح هورمون های شادی هستند. محبوب ترین آنها اندورفین، دوپامین و سروتونین هستند.
دوپامین و سروتونین
فقط بیست دقیقه دویدن سبک کافی است تا سطح دوپامین را به میزان قابل توجهی افزایش دهد. اما در ورزش‌های با شدت بالا مغز شما تنها پس از چند دقیقه شروع به ترشح دوپامین می‌کند. این نسخه شما را هوشیارتر، متمرکزتر می‌کند و تمرکز شما را بهبود می‌بخشد.
هرچه بیشتر تمرین کنید دوپامین بیشتری ترشح می‌شود. دوپامین عامل اصلی احساس خوب شما حین تمرین است و باعث می‌شود تمرین خود را به درستی تمام کنید حتی اگر بدن و ذهن شما کم آورده باشد.
پس از تمرین، سطح دوپامین کاهش و سطح سروتونین افزایش می‌یابد. سروتونین یک آنتاگونیست هورمونی برای دوپامین است و عملکردهای مختلفی دارد. از جمله در تنظیم چرخه خواب و بیداری و دمای بدن نقش دارد، اشتها را کنترل می‌کند و حساسیت به درد را کاهش می‌دهد. این در درجه اول به عنوان یک هورمون احساس خوب شناخته می‌شود زیرا ترشح آن منجر به احساس رضایت درونی می‌شود.
نوراپی نفرین
مطالعات نشان داده‌اند ورزش می‌تواند ترشح این هورمون را افزایش دهد. این هورمون همراه با اپی نفرین (آدرنالین) در طول فعالیت بدنی ترشح می‌شود. نوراپی نفرین به بهبود خلق و خو، توجه و هوشیاری کمک می‌کند و یک تقویت کننده طبیعی برای سلامت ذهنی ایجاد می‌کند.
شادی طولانی مدت
تأثیر این هورمون‌های مولد لبخند تنها به زمان تمرین و بلافاصله پس از آن محدود نمی‌شود. در طول تمرین واقعی، مغز دوپامین و سروتونین را فقط در مناطق خاصی آزاد می‌کند. اما اگر به طور منظم ورزش کنید، غلظت هورمون به طور مداوم در بسیاری از مناطق مغز رشد می‌کند. بنابراین عوارض جانبی مانند بهبود پایدار تمرکز و افزایش شادی و رضایت را در پی دارد.
کورتیزول
جلسات ورزشی کوتاه و شدید به کاهش سطح هورمون استرس کورتیزول حتی در دراز مدت کمک می‌کند. بنابراین، تاب آوری شما در مورد استرس افزایش می‌یابد، چه استرس جسمی و چه روانی. با این وجود، شما باید مراقب باشید، ورزش بیش از حد نیز می‌تواند اثر معکوس داشته باشد و سطح کورتیزول شما را افزایش دهد. بدن شما تمرین بیش از حد را به عنوان نوعی استرس منفی تلقی می‌کند.
خلاصش کنیم!
ورزش بهترین و مطمئن ترین راه برای پیشگیری از هرگونه بیماری های روانی و جسمانی است و علاوه بر شادی، به طور مستقیم در عملکرد شما در بخش های دیگر زندگی نیز اثر می‌گذارد و باعث بهبود کیفیت زندگی شما می‌شود.
میخوای مطمئن شی؟ امتحان کن!